Występowanie

Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych zamieszkuje górskie potoki, strumienie i rzeki z kamienno-żwirowym podłożem w okolicach całego Półwyspu Indyjskiego oraz na Sri Lance. Wody te cechuje wysoki stopień nasycenia tlenem.

Wygląd zewnętrzny

Danio malabarski charakteryzuje się szmaragdowo-niebieskim ubarwieniem ciała z żółto-pomarańczowymi, przerywanymi, poziomymi pręgami na bokach. Gatunek ten często mylony jest z Danio aequipinnatus. Główną różnicą między nimi wydają się być właśnie te pręgi, które w przypadku Danio aequipinnatus kończą się u nasady ogona, a w przypadku Devario malabaricus przechodzą jeszcze przez promienie ogona. Samica jest większa, mniej kolorowa i grubsza w okolicach brzusznych w porównaniu do samca.

Usposobienie

Jest to spokojna, towarzyska i bardzo aktywna rybka, która ciągle jest w ruchu. Jest to także gatunek ławicowy, który najlepiej czuje się w dużych grupach – minimum 8 osobników. Wówczas ryba nie jest zestresowana, a samce znacznie bardziej się wybarwiają. Samce tego gatunku mają tendencję do tworzenia hierarchii. Za współtowarzyszy dobieramy im ryby o podobnych rozmiarach i temperamencie: bocje, nieagresywne pielęgnice, zbrojniki i inne gatunki z rodziny karpiowatych.

Akwarium

Danio malabarski najlepiej czuje się w akwarium, które skonfigurowano na podobieństwo potoku z umiarkowanym przepływem wody, z podłożem o zmiennej granulacji (od piasku, przez żwir do pojedynczych kamieni), kilkoma niewielkimi korzeniami lub gałęziami, roślinami. Gatunek wrażliwy jest na jakość wody – niezbędne systematyczne podmiany części wody. Również niezbędne jest przykrycie akwarium – danio malabarski lubi skakać.