Opis

Charakterystyka

Pochodzenie: Ameryka Środkowa (południowo-wschodni Meksyk – półwysep Jukatan)

Środowisko: Żyje w wodach strefy przybrzeżnej, jak również w słonych wodach przy ujściu rzek. Najlepszym środowiskiem dla tego gatunku będzie lekko słonawa woda. Należy zadbać o odpowiednio gęste obsadzenie zbiornika roślinami, mocne oświetlenie jak i silny wymuszony prąd wody. W przypadku akwarium słodkowodnego wymagana jest alkaliczna i twarda wody.

Rodzina: piękniczkowate

Wielkość:

• w środowisku naturalnym: samica 18 cm, samiec 15 cm;
• w akwarium: samica 15 cm, samiec 13 cm

Zachowanie: Ryba o towarzyskim i łagodnym usposobieniu. W związku z tendencją tego gatunku do skubania ryb weloniastych nie powinna być trzymana razem z nimi w jednym akwarium. Idealnym towarzystwem będą natomiast inne ryby żyworodne tj. kirysek, zbrojnik, platka czy mieczyk.

Wielkość akwarium: duże, średnie (min. pojemność: 110 l; min. długość: 90 cm)

Temperatura wody: 24-28 st.C

Parametry wody:

• pH: 7.5-8.5
• Twardość: 20-30 dGH
• Wymagania odnośnie przygotowania wody: Woda powinna być odpowiednio silnie filtrowana, z zastosowaniem silnego, wymuszonego prądu wody. Molinezja żaglopłetwa jest mało odporna na zanieczyszczenia dlatego też ważne są cotygodniowe podmiany wody (10-20%) jak i utrzymanie stabilnych parametrów.

Pokarm: Suchy, mrożony, żywy (np. dafnie, ochotka, wodzień, siekane dżdżownice, narybek), roślinny (np. siekany szpinak, płatki ze spiruliną), glony.

Cechy:

• Gatunek występuje w różnych odmianach barwnych: czarne, czerwone, nakrapiane, zielone itd.
• Samce posiadają płetwę odbytową, która przekształciła się w gonopodium. Płetwa grzbietowa przypomina kształtem prostokąt lub żagiel, jest bardzo rozłożysta.
• Wyglądem molinezja żaglopłetwa jest bardzo podobna do molinezji szerokopłetwej, z którą daje płodne potomstwo. W jednym zbiorniku nie należy utrzymywać jej wraz z innymi molinezjami.
• Używana często do utrwalenia różnorodności biologicznej w akwariach morskich.

Rozród

Gatunek jest stosunkowo trudny do rozmnożenia. Należy on do ryb jajożyworodnych – narybek rodzi się dobrze rozwinięty i jest gotowy do samodzielnego poszukiwania pokarmu i pływania. W doświadczonych hodowlach samce i samice rozdzielane są już zimą, tak aby mogły one rozmnożyć się na wiosnę. Przy zalotach samce mają tendencję do uganiania się za samicami, optymalnym rozwiązaniem jest więc zastosowania rozmnażania w haremie, gdzie na 1 samca przypada 2-3 samice. Dorosła samica jest zdolna do rodzenia nawet do 200 sztuk narybku (optimum: 20-60 sztuk) co 4-8 tygodni. Zaraz przed porodem warto jest przenieść samicę do osobnego kotnika – ryby te zjadają swoje młode. Aby narybek miał większe szanse na przetrwanie warto wzbogacić akwarium tarliskowe o gęstą roślinność.