Opis
Neritina natalensis „Zebra”
W warunkach naturalnych ślimak ten zamieszkuje szybko płynące potoki górskie, strumienie okryte lasami deszczowymi, słonawe ujścia rzek, delty rzek na terenie Kenii, Mozambiku, RPA oraz Somalii. Jest to gatunek słodkowodny.
Ślimaki Neritina natalensis zjadają glony typu zielenice aprzede wszystkim okrzemki. Ślimak Neritina natalensis Neritina sp. „Zebra” jest jednym z najbardziej, jeśli nie najbardziej, popularna rodzina ślimaków Neritina w akwariachi. Ślimak ten jest najbardziej rozpoznawalny ze względu na jego piękny kolor i wzór. Opisywany gatunek charakteryzuje się żółto brązowym ubarwieniem muszli z czarnymi lub ciemno brązowymi pasami, zazwyczaj dość wąskimi. Pasy te są bardzo regularne i nie układają się spiralnie, tylko wzdłuż skorupy i zbiegają się u jej szczytu. Ciało jest szare z ciemniejszymi pręgami. Neritina może osiągnąć wielkości od 1,5 do 2,5 cm. Neritina natalensis jest ślimakiem bardzo łatwym do utrzymania i będą czuć się bardzo dobrze w akwarium o dowolnej wielkości. Aby utrzymać je w najlepszej formie zalecamy jest woda o kwasowości (pH) nie mniejszej niż 7,0. Ślimaki tolerują zarówno chłodną i ciepłą wodę, w ciepłej wodzie poruszają się szybciej. Jest to gatunek roślinożerny, którego głównym źródłem pożywienia są glony (przede wszystkim okrzemki). Najczęściej w naszym akwarium czyści kamienie, korzenie, szyby oraz duże liście (choć niechętnie się wspina). Nie zjada żywych i zdrowych roślin. Jeżeli w ogóle po nie sięga, to znaczy, że z pożywieniem jest krucho. Dlatego należy jego dietę wzbogacać o suche, mrożone lub świeże produkty roślinne (świeże warzywa: marchewka, seler naciowy, ogórek itp.). Jedyną rzeczą, której nie lubią – żyć z bocjami i kolcobrzuchami – ryby te bardzo lubią ślimaki.
Gatunek jajorodny, który często składa białe jajeczka w akwarium – najczęściej na twardych powierzchniach (zwłaszcza wtedy, gdy środowisko, w którym się znajduje obfituje w pożywienie). Zdarza się, że z tych jajeczek wykluwają się larwy, jednak nie są w stanie przeżyć w słodkiej wodzie. W warunkach naturalnych larwy znoszone są z prądem wody do słonawych ujść rzek, gdzie ich pożywienie stanowi morski plankton. Po przejściu wszystkich przeobrażeń, w pełni ukształtowane ślimaki, wracają w wyższe partie rzeczne. Ślimaki te są rozdzielnopłciowe, jednak odróżnienie samicy od samca jest trudne, a nawet niemożliwe. Do zapłodnienia dochodzi wewnętrznie.